Αυτό είναι το ηθικό μεγαλείο του Παύλου και η παρακαταθήκη που αφήνει στη μάχη μας ενάντια στον φασισμό.

Όταν τα αφεντικά της ναζιστικής οργάνωσης τρέχανε να πετάξουν τα κινητά τους και να εφευρίσκουν άλλοθι για να σώσουν το τομάρι τους, ο Παύλος, αφού προστάτευσε την παρέα του, στην τελευταία του πνοή αποφάσισε να προστατεύσει και την υπόλοιπη κοινωνία.

Και αυτό δεν θα το ηρωποιήσει κανένα κράτος. Δεν είδαμε και δε θα δούμε άγαλμα και γκαλά στο Ζάππειο προς τιμήν του. Εμείς όμως δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

Ο αδελφός μας, ο Παύλος, ζει και αυτό το τρέμουν οι Ναζί...