Οι τραπεζίτες δεν έχουν τις ίδιες ιδεολογικές «αγκυλώσεις» που έχουμε οι υπόλοιποι και προσπαθούν να «παίξουν» με όλα τα στρατόπεδα. Περιμένουν να ξεθυμάνει η αυτοπεποίθηση που πήρε πολύς προοδευτικός κόσμος με την σημερινή εκλογή του Μαμντάνι για να αντεπιτεθούν. Ξέρουν όμως ότι πλέον βρίσκονται ανάμεσα σε άβολες για αυτούς επιλογές. Εδώ και χρόνια έχουν χάσει τον έλεγχο των Ρεμπουπλικανών και τώρα δείχνουν να χάνουν και τον έλεγχο των Δημοκρατικών.

Η εξουσία τους φαινομενικά κλυδωνίστηκε με την εκλογή Τραμπ, αλλά στην πραγματικότητα ο τελευταίος, όχι μόνο δεν τους απείλησε, αλλά τους δίνει γη και ύδωρ με τις φοροαπαλλαγές και την διάλυση του κοινωνικού κράτους.

Όμως το ποτάμι της αμφισβήτησης δεν γυρίζει πίσω και είναι αλήθεια ότι δίνει μια νέα ευκαιρία στο κίνημα να γκρεμίσει τον παλαιό κόσμο. Να πάρει τα κούφια συνθήματα του Τραμπ που και καλά θα τα έβαζε με την πλουτοκρατία και να εφαρμόσει στην πράξη την κοινωνική αμφισβήτηση.

Το αν ο νέος δήμαρχος θα λειτουργήσει ως ανάχωμα ή όχι θα το αποφασίσει αυτός και το επιτελείο του. Το τι θα γίνει όμως στους δρόμους και στην κοινωνία, η αταξία ή η ησυχία, θα καθορίσει αν θα γίνει πολιτική ανατροπή ή αν τα πράγματα θα μείνουν τα ίδια (ή και χειρότερα).