Η υπόθεση με τον καθηγητή που κοιμάται στο αυτοκίνητό του στην Ρόδο[1] λόγω ακριβών ενοικίων δεν είναι η μόνη.
Η απελπισία για εύρεση εργασίας οδηγεί σε απάνθρωπες επιλογές. Το αποτέλεσμα είναι αυτ@ οι καθηγητές/ήτριες οι να φτάνουν τσακισμένοι και απελπισμένοι να αναλάβουν εργασία, μακριά από τον τόπο τους. Το κράτος έχει έτσι φροντίσει, με τους πίνακες και τον εξευτελισμό, από τον Σεπτέμβρη ακόμα να μην υπάρχει καμία ελπίδα και διάθεση.
Το δημόσιο σχολείο έχει σχεδόν πεθάνει. Μόνο ένα πολιτικό/κοινωνικό κίνημα που θα το διαλύσει έως τα θεμέλια (πρακτικά και ιδεολογικά), για να το φτιάξει από την αρχή θα το σώσει.