comment about translation original source

[ada-zangermann-el.git] / Ada_Zangemann-el.txt

# SPDX-FileCopyrightText: 2022 Matthias Kirschner
#
# SPDX-License-Identifier: CC-BY-SA-4.0

** 3 **

Matthias Kirschner
  Sandra Brandstätter

ΑΝΤΑ & ΖΑΝΓΚΕΡΜΑΝ
Μια Ιστορία Λογισμικού, Σκέιτμπορντ και Παγωτού Βατόμουρο


Copyright © 2023 Matthias Kirschner and Sandra Brandstätter.
Αυτό το έργο διατίθεται υπό την άδεια Creative Commons Αναφορά-Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές.
Για να δείτε αντίγραφο της άδειας επισκεφθείτε τον σύνδεσμο https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode.el ή στείλτε γράμμα στη διεύθυνση Creative Commons, PO Box 1866, Mountain View, CA 94042, USA.

To ΑΝΤΑ & ΖΑΝΓΚΕΡΜΑΝ: Μία Ιστορία Λογισμικού, Σκέιτμπορντ και Παγωτού Βατόμουρο είναι μετάφραση του Γερμανικού πρωτοτύπου Ada und Zangemann: Ein Märchen über Software, Skateboards und Himbeereis,που εκδόθηκε από την Dpunkt.verlag σε συνεργασία με την O’Reilly Media, Inc., με απότύπωμα “O’REILLY,” © 2022 
από τον Matthias Kirschner και την Sandra Brandstätter.

Πρώτη εκτύπωση

26 25 24 23 22 1 2 3 4 5

ISBN-13: 978-1-7185-0318-2 (print)
ISBN-13: 978-1-7185-0319-9 (ebook)

Εκδότης: William Pollock
Συγραφέας: Matthias Kirschner
Εικονογράφος: Sandra Brandstätter
Αρχισυντάκτρια: Jill Franklin
Συντάκτρια Παραγωγής: Jennifer Kepler
Συντάκτρια: Wiebke Helmchen
Βηθοί χρωματισμού: Olga Biryukova, Noémi Sárkány, Nathalie Scattolon, Kristina Haidinger και Jasmin Schlögl
Σχεδιασμός Εξώφυλλου: Sandra Brandstätter and Susan Brown
Στοιχειοθεσία: Maureen Forys, Happenstance Type-O-Rama

Για πληροφορίες σχετικά με τη διακίνηση και χονδρικές ή εταιρικές πωλήσεις, παρακαλείστε να επικοινωνήσετε με No Starch Press, Inc.
directly at info@nostarch.com or:

No Starch Press, Inc.
245 8th Street, San Francisco, CA 94103
Τηλέφωνο: 1.415.863.9900
www.nostarch.com

Ένα αρχείο καταλόγου αυτού του βιβλίου είναι διαθέσιμο στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου.

Η No Starch Press και το No Starch Press λογότυπα είναι εμπορικά σήματα της No Starch Press, Inc. Άλλα ονόματα προϊόντων και εταιρειών που αναφέρονται στο παρόν ενδέχεται να είναι εμπορικά σήματα των αντίστοιχων κατόχων τους. Αντί
να χρησιμοποιούμε ένα σύμβολο εμπορικού σήματος σε κάθε εμφάνιση ενός εμπορικού σήματος,
χρησιμοποιούμε μόνο τα ονόματα
με εκδοτική μέθοδο και αποκλειστικά προς όφελος του/της κατόχου του εμπορικού σήματος, χωρίς πρόθεση παραβίασής του.

Οι πληροφορίες σε αυτό το βιβλίο διανέμονται στη βάση "ως έχουν", χωρίς εγγύηση. Ενώ κάθε προφύλαξη
έχει ληφθεί κατά την προετοιμασία αυτής της εργασίας, ούτε ο συγγραφέας ούτε η No Starch Press, Inc. θα φέρουν
ευθύνη έναντι οποιουδήποτε προσώπου ή οντότητας σε σχέση με οποιαδήποτε απώλεια ή ζημία που προκλήθηκε ή φέρεται να προκληθεί άμεσα
είτε έμμεσα από τις πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό.

Όλοι οι χαρακτήρες σε αυτή την έκδοση είναι φανταστικοί και οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι
καθαρά τυχαία.

**

Αυτό το βιβλίο των Matthias Kirschner (συγγραφέας) και Sandra Brandstätter
(εικονογράφος) έχει άδεια βάσει του Creative Commons CC-BY-SA ελεύθερη
άδεια.

Μπορείτε να μοιραστείτε, να αντιγράψετε και να αναδιανείμετε το υλικό σε οποιοδήποτε μέσο ή μορφή. Μπορείτε να προσαρμόσετε, να αναμίξετε, να μεταμορφώσετε και να βασιστείτε στο υλικό για οποιονδήποτε σκοπό, ακόμα και για εμπορικούς σκοπούς. Θα πρέπει να καταχωρίσετε αναφορά στον/στη δημιουργό, να παράσχετε έναν σύνδεσμο προς την άδεια και να υποδείξετε εάν έγιναν αλλαγές. Μπορείτε να το κάνετε αυτό με οποιονδήποτε εύλογο τρόπο, αλλά όχι με τρόπο που να υπονοεί ότι
ο/η δημιουργός αποδέχεται το έργο σας ή τη χρήση που εσείς κάνετε. 
Ο/η δικαιοπάροχος εγκρίνει εσάς ή τη χρήση σας. Αν αναμείξετε, τροποποιήσετε, ή δημιουργήσετε πάνω στο υλικό, πρέπει να διανείμετε τις δικές σας συνεισφορές υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο. (Αυτή είναι μια αναγνώσιμη περίληψη - και όχι
ένα υποκατάστατο του νομικού κώδικα CC-BY-SA 4.0)

Επιπλέον για εκδόσεις που προκύπτουν από ανάμειξη (παράγωγα έργα), ο/η δικαιοπάροχος σας ζητάει
να μην γίνει καμία τροποποίηση στις προσωπικές ευχαριστίες και σύντομες βιογραφίες του συγγραφέα και της εικονογράφου. Διαφορετικά καλύτερα να
αφαιρέσετε εντελώς αυτά τα μέρη από την έκδοση.

Η δημοσίευση με αυτή την ελεύθερη άδεια ήταν δυνατή χάρη στη μεγάλη υποστήριξη από το dpunkt.verlag GmbH / O'Reilly για το γερμανικό βιβλίο και το No Starch Press για το αγγλικό βιβλίο. Δυστυχώς οι Creative Commons άδειες εξακολουθούν να αποτελούν σπάνιες εξαιρέσεις για εμπορικά δημοσιευμένα βιβλία και συχνά θεωρούνται επαναστατικές και επικίνδυνες από τους εκδότες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο dpunkt.verlag και το No Starch Press για την κατανόηση των αξιών της ελευθερίας λογισμικού, που αφιερώσαν χρόνο για να συζητήσουμε και να κατανοήσουνε τα πλεονεκτήματα των ελεύθερων αδειών καθώς και τη μεγάλη υποστήριξη για τη δημοσίευση αυτού του βιβλίου υπό συνθήκες που σέβονται τις απαιτήσεις και τις αξίες του FSFE.


Ελεύθερο όπως η Ελευθερία όχι στην τιμή.

Το Ελεύθερο Λογισμικό αφορά τις ελευθερίες που λαμβάνετε με το λογισμικό, όχι την τιμή. Ομοίως, η δημοσίευση ενός βιβλίου με ελεύθερη άδεια δε σημαίνει ότι έχετε το δικαίωμα να λάβετε ένα δωρεάν αντίγραφο του βιβλίου ή του ebook. Σημαίνει ότι αποκτάτε τα δικαιώματα που περιγράφονται παραπάνω, τα οποία επιτρέπουν στην κοινωνία να επωφεληθεί περαιτέρω από αυτό, όπως θα έπρεπε να ισχύει σε κάθε πολιτιστική δραστηριότητα.

Σας ενθαρρύνουμε να υποστηρίζετε συγγραφείς, εκδότες/εκδότριες και άλλους/άλλες που εμπλέκονται στη δημιουργία πολιτισμού με ελεύθερες άδειες – συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής τους υποστήριξης μέσω αγορών ή δωρεών. Η κοινωνία πρέπει να υποστηρίζει όσους/όσες σέβονται την ελευθερία των άλλων.

## 4 ##

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό κορίτσι, η Άντα. Η οικογένειά της ήταν τόσο τόσο φτωχή που όλες τους οι οικονομίες χωρούσαν μέσα σε ένα κουτί για μπισκότα. Δεν είχαν αρκετά χρήματα για να ζήσουν σε ένα κανονικό σπίτι. Έτσι, η Άντα ζούσε με τη μητέρα της και τον μικρό της αδερφό, τον Άλαν , σε μια καλύβα κοντά στη μάντρα στην άκρη της πόλης.

** 5 **

Πολύ μακριά, στην άλλη άκρη της πόλης, ζούσε ένας διάσημος εφευρέτης με το όνομα Ζάνγκερμαν.
Ήταν απίστευτα πλούσιος. Κανένα φύλλο χαρτί στον κόσμο δεν ήταν αρκετά μεγάλο
ώστε να χωράει τις τραπεζικές του καταθέσεις με όλους τους αριθμούς και τα μηδενικά τους! Ζούσε σε ένα τεράστιο
σπίτι με πισίνα και νεροτσουλήθρα, πολλές σκάλες και πύργους,
εκατοντάδες παράθυρα και τόσα πολλά δωμάτια που συχνά χανόταν μέσα σε αυτά
κι ο ίδιος. Η έπαυλη του Ζάνγκερμαν ήταν χτισμένη ψηλά σε έναν λόφο. Από κει πέρα ​​μπορούσε
να παρακολουθεί ολόκληρη την πόλη.

## 6 ##

Οι υπολογιστές είχαν γοητεύσει τον Ζάνγκερμαν από τότε που ήταν παιδί.
Όταν ήταν νέος, οι υπολογιστές ήταν κάτι τεράστιες μηχανές με πολλά
καλώδια και δυνατούς, θορυβώδεις ανεμιστήρες. Στο σχολείο, όταν ήταν μικρός
ονειρευόταν συχνά όλα όσα θα μπορούσε να κάνει με τους υπολογιστές αν ήταν έστω και λίγο μικρότεροι — τόσο μικροί που να μπορούν να χωρέσουν σε άλλα διασκεδαστικά πράγματα.
Ήξερε τι θα έκανε. Πρώτα, θα κατασκεύαζε έναν υπολογιστή για να τον βάλει στο σκέιτμπόρντ του, ώστε εκείνο να κάνει ωραίους θορύβους όταν το καβαλούσε — ίσως μια σειρήνα πυροσβεστικού
ή τον ήχο ενός πυραύλου που εκτοξεύεται. Μετά θα χρησιμοποιούσε έναν υπολογιστή για να εφεύρει
παγωτομηχανές! Ο υπολογιστής θα μπορούσε να συνδυάζει τις πιο κουλ γεύσεις,
ακόμη και να πουλάει το παγωτό. Θα υπήρχαν μηχανές σε κάθε γωνιά του δρόμου, και
θα μπορούσε να έχει παγωτό με την αγαπημένη του γεύση όποτε ήθελε και
όσο ήθελε. Μετά από αυτό, θα κατασκεύαζε μια σκούπα ρομπότ και μια μηχανή 
τακτοποίησης, ώστε το δωμάτιό του να είναι πάντα συγυρισμένο και καθαρό. Ο Ζάνγκερμαν είχε
υπέροχες νέες ιδέες όπως αυτές κάθε μέρα. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο Ζάνγκερμαν μεγάλωνε και οι υπολογιστές μίκραιναν.
Στην πραγματικότητα, μέχρι να τελειώσει το σχολείο, ήταν τόσο μικροί που χωρούσαν στην τσέπη του.
Οι πιο μικροί ήταν τόσοι όσο η άκρη των δαχτύλων του.

** 7 **

## 8 ##

«Επιτέλους, μπορώ να κάνω τις ιδέες μου πργματικότητα!» Αναφώνησε ο Ζάνγκερμαν και
έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Βρήκε τρόπο να βάζει τους μικρούς υπολογιστές μέσα σε ένα σωρό
πράγματα για να τα κάνει ακόμη πιο διασκεδαστικά και χρήσιμα. Και μετά τα πουλούσε.


Οι ενήλικες και τα παιδιά αγάπησαν τις εφευρέσεις του. Όλα τα παιδιά
ήθελαν να έχουν ένα από τα σκέιμπόρντ του — ολοκληρωμένα, με τους πιο πρόσφατους ήχους, για να το δείχνουν στους φίλους τους στο σχολείο.
Τα παιδιά λάτρευαν επίσης την εφεύρεση του ηχείου, το οποίο μπορούσε
να παίξει στη στιγμή οποιοδήποτε τραγούδι ζητούσες. Και, φυσικά,
όλοι λάτρευαν το παγωτό που σερβίρεται κάθε απόγευμα από
την αυτόματη, σούπερ υπέροχη Γνήσια Παγωτομηχανή Ζάνγκερμαν .
Όλα αυτά έμοιαζαν μαγικά, αλλά το μυστικό
ήταν απλό: οι μικροί υπολογιστές που ο Ζάνγκερμαν είχε βάλει
στις μηχανές του τα έκαναν όλα αυτά δυνατά.

** 9 **

Αυτές οι εφευρέσεις ήταν πολύ δημοφιλείς στο σχολείο της Ada, και πολλοί φίλοι της έκαναν
βόλτες με τα φανταχτερά σκέιμπορντ. Η Άντα ήταν συχνά λυπημένη που η μητέρα της δεν μπορούσε
να της αγοράσει κανένα από αυτά τα υπέροχα πράγματα: ούτε σκέιμπορντ, ούτε ηχεία, ούτε παγωτό.

Ευτυχώς, η Άντα έμενε δίπλα από τη μάντρα. Υπήρχαν πολλά σπασμένα γκατζετάκια
και σκουριασμένα εξαρτήματα, τα οποία χρησιμοποίησε για να φτιάξει μερικά τέλεια καινούρια πράγματα, όπως ένα έλκυθρο 
που αυτή και ο Άλαν καβαλούσαν για να κατεβαίνουν τον λόφο, έναν ανεμόμυλο και τρομακτικά σκουπιδοτέρατα,
με τα οποία θα έπαιζαν πόλεμο με τον Άλαν.Βρήκε επίσης πολλά χρήσιμα αντικείμενα — ένα
παλιό κινητό τηλέφωνο, για παράδειγμα. Η οθόνη ήταν ραγισμένη, αλλά μπορούσε να το επιδιορθώσει και
παρότι δεν είχε ίντερνετ στη χωματερή, μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση κάπου αλλού.
Η Άντα διασκέδαζε τόσο πολύ με το μαστόρεμα στη μάντρα και την επισκευή σπασμένων ηλεκτρικών συσκευών  που
ξέχασε το σκέιτμπορντ και το παγωτό.

## 10 ##

Καθώς όλοι αγόραζαν τις εφευρέσεις του, ο Ζάνγκερμαν έγινε γρήγορα ο πιο πλούσιος
άνθρωπος στον κόσμο. Με όλα αυτά τα χρήματα, αγόρασε έναν τεράστιο χρυσό
υπολογιστή με πληκτρολόγιο φτιαγμένο από διαμάντια και τον έβαλε στο μεγαλύτερο δωμάτειο
της επαύλής του. Από εκεί, μέσα από το ίντερνετ, μπορούσε να ελέγξει όλους του μικρούς
υπολογιστές που βρίσκονταν μέσα στις εφευρέσεις του.

Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να πατήσει το κατάλληλο κουμπί στον χρυσό υπολογιστή του, και
αμέσως όλες οι παγωτομηχανές της πόλης έβγαζαν μόνο παγωτό βανίλια.
Αν ο Ζάνγκερμαν ήθελε οι άνθρωποι να τρώνε παγωτό σοκολάτα, πατούσε
το κουμπί για παγωτό σοκολάτα. Αν έδινε εντολή για παγωτό λεμόνι, οι
μηχανές έφτιαχναν μόνο παγωτό λεμόνι. Ο Ζάνγκερμαν αγαπούσε τις εφευρέσεις του και
ήταν πάντα ενθουσιασμένος με το πόσο εκπληκτικά λειτουργούσαν οι μηχανές του. Κάποιες φορές
οι άνθρωποι ήταν απογοητευμένοι όταν η αγαπημένη τους γεύση δεν ήταν διαθέσιμη, αλλά τι
μπορούσαν να κάνουν; Στο κάτω κάτω, υπήρχε παγωτό σε κάθε γωνία.

** 11 **

Ο Ζάνγκερμαν διασκέδαζε πατώντας τα αστραφτερά πλήκτρα και 
βλέποντας τους ανθρώπους να τρώνε παγωτό. Περνούσε αρκετές ώρες κάθε
ημέρα μπορστά στον χρυσό του υπολογιστή, κάνοντας ακριβώς αυτό. Ξανά
και ξανά, κοιτούσε χαμηλά προς τη πόλη μέσα από ένα
μακρύ τηλεσκόπιο, παρατηρώντας πόσο αξιόπιστα εκτελούσαν τις εντολές του οι εφευρέσεις του .

## 12 ##

Όταν δεν καθότανε στον χρυσό του υπολογιστή, ο Ζάνγκερμαν έβαζε τους
μικρούς του υπολογιστές σε νέες συσκευές και στη συνέχεια τις πουλούσε. Κατασκέυασε
πλυντήρια ρούχων τα οποία έστελναν μήνυμα στο κινητό σου όταν τελείωναν την πλύση.
Έφτιαξε σκούπες που παίζανε χαρούμενη μουσική αντί να βγάζουν βουητό.
Ανακάλυψε λαμπτήρες που άναβαν και έσβηναν με το χτύπημα των δαχτύλων και αυτοκίνητα που
σου έλεγαν που είναι το πιο κοντινό σούπερ μάρκετ. 

Σύντομα κάθε οικιακή συσκευή στον κόσμο είχε έναν υπολογιστή του Ζάνγκερμαν.
Κάποιες από τις εφευρέσεις του δεν φαίνονταν πολύ χρήσιμες στην αρχή αλλά οι άνθρωποι αγόραζαν
οτιδήποτε έφτιαχνε. Έτσι ήταν τα πράγματα. Όλοι θέλανε τις συσκευές
του Ζάνγκερμαν, του μεγαλύτερου εφευρέτη στον κόσμο.

** 13 **

Μία ημέρα, ο Ζάνγκερμαν σκέφτηκε, "Σήμερα θα πάω να δω τις εφευρέσεις μου από κοντά".
Έβαλε στην άκρη του μεγάλο του τηλεσκόπιο, κατέβηκε τα πάμπολλα σκαλιά της έπαυλής του και βγήκε στην πόλη, γεμάτος ανυπομονησία στη σκέψη
ότι όλοι απολάμβαναν τις φοβερές του συσκευές.

## 14 ##

“Ίσως μια μικρή βόλτα να μου δώσει μερικές νέες ιδέες. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής,
οι τελευταίες μου εφευρέσεις δεν ήταν τόσο χρήσιμες όσο οι πρώτες...,” συλλογίστηκε
ο Ζάνγκερμαν. “Οι παγωτομηχανές μου, όμως, είναι και θα παραμείνουν αχτύπητες”
σκέφτηκε αμέσως μετά, γεμάτος περηφάνια, καθώς περνούσε μπροστά από κάποιους ανθρώπους που τρώγανε παγωτό καρύδα, τη γεύση της ημέρας.

Ήταν εντελώς απορροφημένος στις σκέψεις του όταν ξαφνικά — ΜΠΑΜ! — κάτι
χτύπησε το καλάμι του.

** 15 **

Ο Ζάνγκερμαν φώναξε και έψαξε τριγύρω να δει πώς συνέβη αυτό. Ένα παιδί ξαφνιασμένο στεκόταν
μπροστά του, κρατώντας ένα γνήσιο σκέιτμπορντ Ζάνγκερμαν κάτω από τη μασχάλη του. "Συγνώμη,
δεν ήθελα να γίνει αυτό,"τραύλισε το παιδί, αλλά ο Ζάγκερμαν δεν άκουγε.

Θυμωμένος ο Ζάνγκερμαν απομακρύνθηκε κουτσαίνοντας. Ξαφνικά, άκουσε δυνατή μουσική.
Ποτέ ξανά δεν είχε ακούσει κάτι τόσο απαίσιο. Κοίταξε γύρω του και είδε ότι η 
μουσική ερχόταν από ένα ηχείο που είχε φτιάξει ο ίδιος. Το κρατούσε
ένα παιδί στην άκρη του δρόμου. Στο παιδί έμοιαζε να αρέσει η μουσική, αλλά 
στον Ζάνγκερμαν προκαλούσε ένα τρομερό πονοκέφαλο και η διάθεσή του χειροτέρεψε. Δεν είχε
φανταστεί έτσι την βόλτα του!

## 16 ##

Ο Ζάνγκερμαν ήταν τόσο θυμωμένος με τα δύο παιδιά. Πως τολμάνε να χρησιμοποιούν τις
εφευρέσεις του με αυτόν τον τρόπο; Εκείνο το βράδυ, δεν τον έπαιρνε ο ύπνος, κι έτσι, κάθησε στον χρυσό του
υπολογιστή. Από εκεί, έδωσε εντολή σε όλους τους μικρούς υπολογιστές των σκέιτμπορντ να μην επιτρέπεται πλέον να ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια. Διέταξε τους
μικρούς υπολογιστές στα ηχεία να παίζουν μουσική μόνο σιγανά, εκτός από
τα αγαπημένα του κομμάτια, στα οποία η ένταση ανέβαινε αμέσως για να του φτιάχνει τη διάθεση.

** 17 **

## 18 ##

Την επόμενη ημέρα, υπήρχε μεγάλη αναστάτωση στο σχολείο της Άντα. Στον δρόμο για το
σχολείο, τα σκέιτμπορντ των παιδιών σταμάτησαν να δουλεύουν. Οι ρόδες απλά
δε γυρίζανε. Επίσης, τα παιδιά δε μπορούσαν πλέον να αυξήσουν την ένταση στα ηχεία
τους. Τι είχε γίνει;

** 19 **

Παρόλο που δεν είχε κανένα από όλα αυτά, η Άντα αναρρωτήθηκε γιατί τα
σκέιτμπορντ και τα ηχεία σταμάτησαν ξαφνικά να δουλεύουν. Αλλά δεν είχε
και πολύ χρόνο να το σκεφτεί, επειδή άρχισε ξανά τα μαστορέματα.
Έφτιαξε ένα ολόκληρο ποδήλατο από τα εξαρτήματα που πήρε από τρία σπασμένα ποδήλατα.
Έδωσε δώρο το ποδήλατο στη μητέρα της, ώστε να μην ξοδεύει χρήματα
σε εισιτήρια λεωφορείου για τη δουλειά της. Για τον αδελφό της, η Άντα έφτιαξε
ένα ηχείο για να τον κοιμίζει με ωραίες ιστορίες τα βράδια που η
μητέρα τους βρισκόταν ακόμα στη δουλειά.

Μετά από μερικές ημέρες, το αρχικό σοκ στο
σχολείο της Άντα είχε ξεχαστεί. Τα σκέιτμπορντ
εξακολουθούσαν να μην κινούνται στα πεζοδρόμια αλλά
πέρα από αυτό, ήταν ακόμη λειτουργικά.
Έτσι τα παιδιά πλέον κάνανε
κύκλους γύρω από τη παιδική χαρά
ακούγοντας απαλή μουσική. Μόνο μία παράξενη,
πομπώδης μουσική παρέλασης συνέχιζε
να παίζει σε μια ένταση που δεν άλλαζε, κάτι που
τα παιδιά έβρισκαν αρκετά παράξενο.

## 20 ##

Η Άντα λάτρευε τις Τετάρτες. Κάθε Τετάρτη, η μητέρα της και ο Άλαν
την έπαιρναν από το σχολείο και όλοι μαζί πηγαίναν στη βιβλιοθήκη.
Εκείνη πάντα ένιωθε μια έλξη για το τμήμα τεχνολογίας. Εκεί υπήρχαν βιβλία
με προσχέδια, οδηγίες για πειραματισμούς, και επεξηγήσεις για το πώς λειτουργούσαν οι διάφορες συσκευές. Στη βιβλίοθήκη, η Άντα μπορούσε να συνθεθεί στο ίντερνετ με το κινητό της.
Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι υπήρχαν επίσης πολλά για να ανακαλύψει στο ίντερνετ.
Πολλοί άνθρωποι μοιράζονταν σε αυτό τις ιδέες τους και συμβουλές επισκευής για να βοηθήσουν κι άλλους.

Σε ένα από αυτά το απογεύματα, η Άντα έμαθε δύο νέες λέξεις: hardware και λογισμικό.
Το hardware ήταν κάτι που η Άντα ήδη γνώριζε: οι ηλεκτρονικές συσκευές
που μαστόρευε μετά το σχολείο ή οι συσκευές που όταν έπεφταν στα χέρια της
προσπαθούσε να τις μετατρέψει σε κάτι άλλο. Αυτό που ήταν καινούργιο στην Άντα
ήταν η λέξη λογισμικό. Σύντομα, έμαθε ότι σήμαινε εντολές που τρέχουν σε
υπολογιστή για τον έλεγχο άλλων συσκευών ή υπολογιστών. Μερικά βιβλία ονομάζανε αυτές
τις εντολές πρόγραμμα ή κώδικα. Με ένα τέτοιο πρόγραμμα, κάποιος θα μπρούσε, για
παράδειγμα, να πει σε ένα ηχείο ποιο τραγούδι να παίξει και πόσο δυνατά.

Το πιο ωραίο στη νέα ανακάλυψη της Άντα ήταν ότι μπορούσε να πειράζει το
λογισμικό όπως ακριβώς μπορούσε και το hardware. Το hardware κατασκευάζεται με
εργαλεία: σφυριά, τρυπάνια και βίδες. Το λογισμικό φτιάχνεται απλά, γράφοντας
εντολές για το hardware, τη μία μετά την άλλη. Υπήρχε μια συγκεκριμένη
γλώσσα για αυτό, η γλώσσα προγραμματισμού. Με το λογισμικό, η Άντα μπορούσε να κάνει
τις εφευρέσεις της ακόμα πιο χρήσιμες. Ήθελε πολύ να μάθει αυτή τη γλώσσα προγραμματισμού!

** 21 **

## 22 ##

Τις επόμενες εβδομάδες, η Άντα περνούσε τα απογεύματά της στη βιβλιοθήκη.
Βρήκε βιβλία και σελίδες στο ίντερνετ που εξηγούσαν πώς λειτουργούσαν οι γλώσσες
προγραμματισμού και ο κώδικας. Για εκείνη, ήταν σα να μαθαίνει μια μυστική
γλώσσα ή σα να μελετάει τη σημασία άγνωστων λέξεων για κάποιο μάθημα στο σχολείο. Ή Άντα, ενθουσιασμένη, τα μάθαινε όλα. Ήθελε
το πρώτο της πρόγραμμα να κάνει κάτι απλό: "Κάνε αυτή τη λάμπα να αναβοσβήσει"!

Φυσικά, ήθελε να δοκιμάσει το πρόγραμμά της κατευθείαν για να δει αν
δουλεύει. Στη μάντρα, συνέδεσε το κινητό της με μία μικρή λάμπα.
Μετά έγραψε μερικές γραμμές κώδικα στο κινητό της.

Στην αρχή, τίποτα δε συνέβη. Η Άντα αναρωτήθηκε πού θα μπορούσε να είναι το πρόβλημα. Μετά από
μερικές αλλαγές δοκίμασε ξανά και ... "Ναιιιι!" Η λάμπα άρχισε να
αναβοσβήνει. Ανοιχτό, κλειστό, ανοιχτό, κλειστό. Η Άντα κοίταξε τη λάμπα με ενθουσιασμό. Είχε μόλις γράψει το
πρώτο της πρόγραμμα.

Ήταν απίστευτα χαρούμενη. Φανταζότανε όλα τα υπέροχα πράγμα που μπορούσε να κάνει. Με το
που έβαζε τον σωστό κώδικα, θα κατάφερνε οι εφευρέσεις της να κάνουν ό,τι
ήθελε. Δεν ήταν έυκολο, όμως μετά από μερικές εβδομάδες, έγραψε ένα πολύ χρήσιμο
πρόγραμμα: ένα πρόγραμμα που έκανε τα ηχεία του Άλαν να κλείνουν αυτόματα μισή
ώρα αφού τον έπαιρνε ο ύπνος.

** 23 **

Η Άντα, επίσης, είχε μια ιδέα για το επόμενό της πρόγραμμα. Ήταν ένα πολύ μεγαλύτερο
σχέδιο. Το πιο πιθανό ήταν ότι θα χρειαζόταν όλες τις καλοκαιρινές διακοπές για αυτό...
Δεν μπορούσε να περιμένει!

## 24 ##

** 25 **

Ο Ζάνγκερμαν κοιμόταν απαίσια τα βράδια έπειτα από την φριχτή βόλτα του στην
πόλη. Όταν έπεφτε για ύπνο, τον βασάνιζαν οι σκέψεις. "Ωχ όχι, οι"
θαυμάσιες εφευρέσεις μου. Δεν μπορεί ο καθένας να σαχλαμαρίζει μαζί
τους. Πολλά μπορούν να πάνε στραβά! Τα έχω σκεφτεί όλα τόσο πολύ,
ως την τελευταία λεπτομέρεια." Συλλογιζόταν ο Ζάνγκερμαν και στριφογυρνούσε
άυπνος στο κρεβάτι του όλη νύχτα.

Ένα πρωινό, αφού ξύπνησε με μαύρους κύκλους στα μάτια, πήρε μια απόφαση. Έπρεπε
να κάνει αλλαγές. Ο Ζάνγκερμαν κάθησε μπροστά στον υπολογιστή του και έγραψε
το ένα πρόγραμμα μετά το άλλο. Σε αυτά τα προγράμματα, καθόριζε ακριβώς το τι
θα κάνουν και τι δε θα κάνουν οι εφευρέσεις του σε κάθε περίσταση. Το χάος
έπρεπε να σταματήσει!

Όταν τελείωσε, έστειλε όλα τα νέα προγράμματα από τον χρυσό του υπολογιστή
στις συσκευές των ανθρώπων. Έδωσε εντολή στα ηχεία να παίζουν μόνο την αγαπημένη του μουσική κάθε φορά που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση. Προγραμμάτισε τις παγωτομηχανές να
μην πουλάνε παγωτό τα απογεύματα. Δεν ήθελε, αλλωστε, να λερωθούν τα πανάκριβά
του ρούχα με παγωτό όταν θα έβγαινε βόλτα. Όλη μέρα 
καθόταν στον υπολογιστή του και πληκτρολογούσε, πληκτρολογούσε πληκτρολογούσε...

## 26 ##

Οι καλοκαιρινές διακοπές φτάνανε στο τέλος τους. Η Άντα καθόταν μπροστά από το μεγάλο της
σχέδιο και έξυνε με απορία το κεφάλι της. Είχε φτιάξει ένα σκέιτμπορντ από παλιά εξαρτήματα
και, μετά, έβαλε σε αυτό μηχανή για να κάνει τις ρόδες να γυρίζουν. Με το ηλεκτρικό
σκέιτμπορντ, θα μπορούσε να πηγαινοέρχεται από τη μάντρα στη βιβλιοθήκη ακόμη πιο γρήγορα μετά
το σχολείο. Φουλ πρακτικό! Όμως, δε δούλευε! Όταν το καβαλούσε και πατούσε το κουμπί
για να ξεκινήσει, οι ρόδες κινούνταν, αλλά υπερβολικά γρήγορα. Έτσι, κάθε φορά, Άντα έπεφτε από το σκέιτμπορντ. Ό,τι και να δοκίμαζε, δεν μπορούσε με τίποτα να το καταφέρει να δουλέψει.

Μετά την εκατοστή φορά που έπεσε με τον πισινό, πήγε πίσω στη βιβλιοθήκη.
Πάντα έβρισκε εκεί απαντήσεις. Και πράγματι, στο ίντερνετ,
βρήκε ένα πρόγραμμα που κάποια είχε φτιάξει για ένα ηλεκτρικό πατίνι
που και αυτό έπρεπε να ξεκινάει σιγά. Η Άντα το κατέβασε στο κινητό της.

Πίσω στη χωματερή, προσάρμοσε μερικές γραμμές κώδικα για το πρόγραμμα του
σκέιτμπόρντ της. Άλλαξε λιγάκι μερικά πράγματα και συνέχισε να πειρατίζεται.

Μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες, την τελευταία ημέρα των καλοκαιρινών διακοπών, είχε έρθει 
επιτέλους η ώρα. Η Άντα καβάλησε το σκέιτμπορντ και πάτησε το κουμπί για να ξεκινήσει.
Το σκέιτμπορντ άρχισε να προχωράει, στην αρχή σιγά και, στη συνέχει πιο γρήγορα. Δούλευε! Δοκίμασε να φρενάρει. Κι αυτό δούλευε! Η Άντα έβγαλε μια κραυγή χαράς και το πήρε για βόλτα στο πάρκο.

** 27 **

## 28 ##

Όταν η Άντα πήγε με το σκέιτμπορντ στο σχολείο την πρώτη μέρα μετά τις καλοκαιρινές
διακοπές, τα υπόλοιπα παιδιά έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Στο διάλειμμα οι συμμαθητές της την
πλησίασαν με απορία.

"Πώς μπορείς να οδηγείς το σκέιτμπορντ στο πεζοδρόμιο;" τη ρώτησαν.

** 29 **

Η Άντα το σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά είπε "Δε νομίζω ότι φταίνε τα σκέιτμπόρντ σας
αλλά το λογισμικό μέσα τους. Πιθανώς κάποιο πρόγραμμα στο λογισμικό
δεν επιτρέπει στα σκέιτμπορντ να ανεβαίνουν στο πεζοδρόμιο. Αλλά αυτό μπορεί
να αλλάξει!"

Το ίδιο απόγευμα, η Άντα έλεγξε τη θεωρία της στο σκέιτμπορντ του συμμαθητη της, του Τόνι.
Εργάστηκε στα κρυφά σχεδόν όλο το βράδυ και, το επόμενο πρωί, ο Τόνι μπορούσε και πάλι
να χρησιμοποιεί το σκέιτμπόρντ του στο πεζοδρόμιο. Δυστυχώς, το σκέιτμπορντ δεν έβγαζε πια τους ήχους που οι γονείς του είχαν αγοράσει από τον Ζάνγκερμαν. Αντί για αυτό,
κάθε 10 λεπτά έβγαζε παράξενους θορύβους που μοιάζανε με μακρύ ρέψιμο.
Η Άντα ήξερε ότι μικρά προβλήματα σαν αυτά μπορούσαν να προκύπτουν κάθε τόσο σε προγράμματα. Αλλά
το σκέιτμπορντ του Τόνι που ρευόταν είχε πλάκα.

## 30 ##

Όλο και περισσότερα παιδιά άρχησαν να επισκέπτονται την Άντα στη μάντρα μετά το σχολείο, και αυτή
τα  βοηθούσε να επαναπρογραμματίσουν τα σκέιτμπορντ τους.
Μερικοί συμμαθητές της ήταν πολύ ενθουσιασμένοι για τη νέα τους ανακάλυψη.
Ήταν απίστευτο το τι μπορούσαν να κάνουν με τον κώδικα! Θέλανε να μάθουν όλα
όσα η Άντα ήξερε για τις γλώσσες προγραμματισμού και γρήγορα καβαλούσανε
τα σκέιτμπόρντ τους ξανά όπου ήθελαν.

Αλλά έκαναν και καινούρια πράγματα. Με το λογισμικό μπορούσαν να προσθέσουν νέες,
εντυπωσιακές λειτουργίες. Η Μαρί έβλαλε ένα πολύχρωμο φως το οποίο έλαμπε
σε διαφορετικά χρώματα ανάλογα με τη ταχύτητα. Ο Κόνραντ έβαλε μια παλιά προπέλα στο
σκέιτμπόρντ του για μεγαλύτερη ταχύτητα.

** 31 **

Η Άντα, ο Τόνι, η Μαρί και ο Κόνραντ περνούσαν πολλά απογεύματα στη χωματερή. Φτιάξανε
ένα πραγματικό εργαστήριο στο οποίο μπορούσαν να τελειοποιούν για ώρες τα προγράμαμτά τους,
ακούγοντας μουσική από τα ηχεία που η Άντα είχε φτιάξει για τον Άλαν.

"Τα ηχεία του αδελφού σου είναι πιο δυνατά από τα δικά μας," παρατήρησε ο Τόνι καθώς
έβασε ένα ταχύμετρο στο κράνος του.
"Είμαι σίγουρη οτι και αυτό οφείλεται στο λογισμικό," είπε η Μαρί.

Μαζί άλλαξαν το λογισμικό και στα ηχεία. Μετά,  άνοιξαν τη μουσική στο τέρμα
και χόρεψαν ξέφρενα όλα μαζί.

## 32 ##

** 33 **

## 34 ##

** 35 **

Κάθε μέρα, η Άντα και η παρέα της κανόνιζαν τι θα έκαναν το απόγευμα.
Έτσι, από μία χαλασμένη παγωτομηχανή, έφτιαξαν μία καινούργια που μπορούσε
να φτιάχνει παγωτό σε κάθε σχήμα και χρώμα. Έτρωγαν τετράγωνο παγωτό, 
παγωτό σε σχήμα καρδιάς, ακόμα και παγωτό σε σχήμα πυραμίδας, με γεύση
φράουλα, βατόμουρο, και ακόμη παγωτό ουράνιο τόξο, όλα πασπαλισμένα με τρούφα και ζεστή καραμέλα- πολύ καλύτερα από αυτά που πρόσφεραν οι παγωτομηγανές του Ζάνγκερμαν.

Κάποιες φορές βοηθούσανε ακόμα και τους μεγάλους. Ο Τόνι επαναπρογραμμάτισε το σίδερο του πατέρα
του ώστε να μπορεί να σιδερώνει και πάλι τις γραβάτες του. Ο Ζάνγκερμαν το είχε απαγορέψει
γιατί σιχαινόταν τις γραβάτες. Για την οδηγό του λεωφορείου,
φτιάξανε ένα αυτόματο σύστημα ποτίσματος από μερικούς παλιούς σωλήνες και έναν υπολογιστή για
να ποτίζονται τα φυτά της τους καλοκαιρινούς μήνες. Βοήθησαν, επίσης, τον σχολικό
φύλακα να τροποποιήσει τη σκούπα του, ώστε αυτή να αναγνωρίζει αυτόματα τα παιχνίδια
και να μην τα ρουφάει.

Κάποια πράγματα τα φτιάχνανε απλά για πλάκα, όπως την μηχανή που βάλανε στη
καρέκλα της κυρίας των μαθηματικών. Όποτε η Κα Γκέρνετ καθόταν, έβγαζε ένα μικρό θόρυβο
πορδής. Η δασκάλα τους μάλωνε, αλλά η Άντα ήταν σίγουρη ότι κρυφά
χαμογελούσε λιγάκι κάθε φορά.

## 36 ##

Μία μέρα, ο Ζάνγκερμαν παρατήρησε ότι μερικοί υπολογιστές δεν υπάκουαν πια
στις εντολές του. Σοκαρισμένος και βράζοντας από θυμό,
τηλεφώνησε στον πρωθυπουργό.Ο Ζάνγκερμαν φώναξε με φωνή που έτρεμε: "Κάποιος
πειράζει τον κώδικα στις συσκευές μου! Αυτό πρέπει να σταματήσει! Είναι δικές μου
εφευρέσεις! Είναι πολύ επικίνδυνο αν ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στους
υπολογιστές! Πρέπει να πάρεις μέτρα!"

Ο πρωθυπουργός δεν ήθελε να αναστατώσει τον Ζάγκερμαν: όλοι οι υπολογιστές της κυβέρνησης
προγραμματιζόταν από εκείνον. Χωρίς τους υπολογιστές, η κυβέρνηση δε θα μπορούσε
να κάνει τίποτα. Έτσι, πέρασαν τον παρακάτω νόμο όπως ήθελε ο Ζάνγκερμαν:

"Όσοι υπολογιστές δεν υπακούουν στον Ζάγκερμαν απαγορεύονται. Όποιος
αλλάζει το λογισμικό στις συσκευές του Ζάνγκερμαν θα έχει πρόστιμο 500.000 χρυσά νομίσματα!"

** 37 **

## 38 ##

Όταν το έμαθαν η Άντα και οι φίλοι της εξοργίστηκαν. "Είναι άδικο," είπαν.
"Ξαναφτιάξαμε και επαναπρογραματίσαμε τα σκέιτμπόρντ μας μόνοι μας. Είναι πολύ
καλύτερα τώρα. Δε θα αφήσουμε κανέναν μας τα πειράξει!"

Μαζεύτηκαν κοντά σε μια από τις παγωτομηχανές τους και συζήτησαν
την κατάσταση. Ήταν σαφές ότι έπρεπε να κάνουν κάτι για τον νέο νομο. Έτσι,
καταστρώσανε ένα σχέδιο...

** 39 **

Την επόμενη μέρα, δεν πήγαν σχολείο. Ανέβηκαν στα σκέιτμπόρντ τους και
πήγαν μέχρι το Κοινοβούλιο, με μεγάλες επιγραφές με συνθήματα 
στα χέρια τους και κάθισαν μπροστά από το κτήριο. Από την προηγούμενη μέρα,
είχαν βάλει φωτάκια σε μερικές επιγραφές και, έτσι, τώρα αυτές φωτίζονταν με ένα
ζωηρό φως. Επίσης, είχαν συνδέσει τα ηχεία μεταξύ τους, ώστε όλοι στον δρόμο να ακούνε τα συνθήματά τους. Μερικοί περαστικοί σταμάτησαν και ρώτησαν
τα παιδιά για ποιον λόγο διαδηλώναν.

"Για ελευθερία στο λογισμικό!" απάντησαν με μία φωνή και εντυπωσιάζοντας τους ενήλικους
με την ιστορία τους. Ο πρωθυπουργός κοιτούσε με απορία τις επιγραφές
καθώς πλησίαζε τη βουλή.

Την επόμενη μέρα, η Άντα και οι φίλοι της κάθησαν ξανά μπροστά από
το Κοινοβούλιο και τώρα ήταν ακόμα περισσότεροι. Είχαν έρθει και κάποιοι συμμαθητές
τους που η Άντα τους είχε φτιάξει τα σκέιτμπορντ.  Ο πατέρας του Τόνι και άλλοι μεγάλοι
ήθελαν κι αυτοί να έρθουν στη διαδήλωση. Πίστευαν πως οι συσκευές των παιδιών ήταν
πολύ χρήσιμες.

## 40 ##

Κάθε μέρα που περνούσε, όλο και περισσότερα παιδιά και ενήλικες συμμετείχαν στη διαδήλωση.
Η οδηγός του σχολικού που είχαν βοηθήσει ήρθε με το λεωφορείο της. Πατούσε δυνατά την κόρνα, για
να προσελκύσει ακόμη περισσότερο κόσμο. Ο φύλακας του σχολείου έφερε μερικούς φίλους του
και ο πατέρας του Τόνι έφερε συναδέλφους από τη δουλειά -όλοι με τέλεια σιδερωμένες
γραβάτες. Ακόμα και η κυρία Γκένετ ήρθε. Το πλήθος όλο και μεγάλωνε και, μετά από μερικές εβδομάδες, υπήρχαν
διαδηλώσεις όχι μόνο στην πόλη της Άντα αλλά και σε άλλες πόλεις σε όλη τη χώρα.

	## ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΝΑΚΙΔΑ: "Κάνε την εργασία σου Κε Πρωθυπουργέ κι εμείς θα κάνουμε τις δικές μας!"

** 41 **

	## ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ: "Οι νέοι θέλουν τον κώδικα!"

	## ΜΕΣΑΙΑ ΠΙΝΑΚΙΔΑ: "Κάτω τα χέρια από την τεχνολογία μας!"

## 42 ##

Η Άντα διαμαρτυρόταν μπροστά από το κτήριο του Κοινοβουλίου κάθε εβδομάδα, ακόμη και μες στη
βροχή. Μια τέτοια μέρα βροχερή, καθώς ο Πρωθυπουργός περνούσε μπροστά από την ομάδα
των παιδιών που -κυριολεκτικά- στάζανε, θαύμασε το πείσμα τους.
Ρώτησε την Άντα, «Γιατί κάθεσαι εδώ κάθε μέρα; Τι θέλεις να πετύχεις;»
Η Άντα απάντησε: «Θέλουμε να αποφασίζουμε μόνοι μας τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε
με τους υπολογιστές μας». Οι φίλοι της φώναξαν με μια φωνή: «Μην καταστρέφετε την τεχνολογία μας!
Μην καταστρέφετε την τεχνολογία μας!» και «Θέλουμε τον κώδικα! Θέλουμε τον κώδικα!»

Ο Πρωθυπουργός κοίταξε τα αποφασισμένα πρόσωπα των παιδιών. Ειλικρινά, κι αυτός ο ίδιος ήθελε να αποφασίζει μόνος του τι μπορούσε και τι δεν μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση
με τους υπολογιστές της. Αλλά δεν καταλάβαινε τίποτα από υπολογιστές και
κώδικα, οπότε αυτό το άφηνε πάντα στον Ζάνγκερμαν. Βυθισμένος στις σκέψεις του, μπήκε στο κτήριο.

Την επόμενη μέρα, ο Πρωθυπουργός κάλεσε την Άντα και τους φίλους της. «Θέλουμε κι εμείς να είμαστε
υπεύθυνοι για το λογισμικό μας οι ίδιοι. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, η κυβέρνηση
πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τον Ζάνγκερμαν. Μπορείτε να μου πείτε τι γνωρίζετε από
προγράμματα υπολογιστών;" τους ρώτησε. Με ενθουσιασμό, του εξήγησαν
πώς λειτουργεί το λογισμικό και τι μπορείς να κάνεις με αυτό. Ο Πρωθυπουργός έμεινε έκπληκτος.

** 43 **

Γνωρίζοντας όλα αυτά, η κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να σχεδιάσει το δικό της
λογισμικό όπως ήθελε, χωρίς τον Ζάνγκερμαν. Αμέσως,
ο Πρωθυπουργός κάλεσε τους συμβούλους του. Σε μια μεγάλη σύσκεψη, συζήτησαν με τα παιδιά
όλα όσα θα μπορούσαν να αλλάξουν και να βελτιώσουν στο λογισμικό.

Εκείνο το βράδυ, τα παιδιά πήγαν σπίτι περήφανα και ικανοποιημένα. Επιτέλους
κατάφεραν κάτι! Η πολυήμερη διαμαρτυρία τους άξιζε τον κόπο.

## 44 ##

Το επόμενο πρωί, το τηλέφωνο του Πρωθυπουργού χτύπησε νωρίς νωρίς. Ήταν ο
Ζάνγκερμαν. Ήταν πιο θυμωμένος από ποτέ. «Χωρίς εμένα, 
οι υπολογιστές της κυβέρνησης δεν θα λειτουργούν πια», απείλησε. Όμως ο Πρωθυπουργός του μίλησε λίγο και έκλεισε το τηλέφωνο γρήγορα. Το τηλέφωνο χτύπησε πολλές φορές εκείνη την ημέρα,
αλλά οι κλήσεις του Ζάνγκερμαν έμειναν αναπάντητες. Ο Πρωθυπουργός είχε μια συνάντηση με
την Άντα, τον Τόνι, τη Μαρί, τον Κόνραντ και τους ειδικούς της κυβέρνησης.

Τις επόμενες μέρες, συζητούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ και σχεδίαζαν τα δικά τους
πρώτα προγράμματα για τους υπολογιστές της κυβέρνησης. Δεν ενοχλούνταν πλέον
από τις κλήσεις του Ζάνγκερμαν. Ο Τόνι είχε την ιδέα να επαναπρογραμματίσει
τα τηλέφωνα. Όταν τηλεφωνούσε ο Ζάνγκερμαν,
άκουγε μόνο το παρακάτω ηχογραφημένο μήνυμα: «Η κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιεί μόνο λογισμικό
που μπορεί να χρησιμοποιήσει, να μελετήσει, να μοιραστεί και
βελτιώσει ελεύθερα. Ευχαριστούμε που καλέσατε."

Στη συνέχεια, μετά από πολλές εβδομάδες διαμαρτυριών και
συζητήσεων, ήρθε επιτέλους η ώρα:
ο παλιός νόμος του Ζάνγκερμαν καταργήθηκε!
Στη θέση του, η κυβέρνηση ανακοίνωσε έναν καινούριο:

** 45 **

«Όλοι έχουν το δικαίωμα να προγραμματίζουν τους δικούς του υπολογιστές, αρκεί να τηρούν
τους υπόλοιπους νόμους».

Επιπλέον, ένα νέο μάθημα προστέθηκε στα σχολεία: υλικό υπολογιστών και
λογισμικό.

## 46 ##

Εκείνο το βράδυ, όλοι το γιόρτασαν με ένα μεγάλο πάρτυ. Η Άντα, ο Άλαν, ο Τόνι, η Μαρί,
ο Κόνραντ και άλλα παιδιά από το σχολείο και οι γονείς τους, ο Πρωθυπουργός και η
κυρία Σάλι, η οδηγός του λεωφορείου, ο φύλακας του σχολείου — ήταν όλοι εκεί. Στόλισαν
τους δρόμους, άκουσαν δυνατή μουσική και έφαγαν παγωτό, όσο ήθελαν,
και σε κάθε σχήμα και χρώμα που μπορεί κανείς να φανταστεί.

** 47 **

Ενώ οι άλλοι συνέχισαν το πάρτυ μέχρι αργά το βράδυ, η Άντα και οι φίλοι της
γλίστρησαν στο εργαστήριό τους. Είχαν ήδη πολλές ιδέες για καινούριες
εφευρέσεις. Και ήθελαν να ξεκινήσουν αμέσως.

## 48 ##

Και ο Ζάνγκερμαν; Κανείς δεν έχει ακούσει το παραμικρό γι' αυτόν. Ίσως να κάθεται ακόμα
θυμωμένος μπροστά στον χρυσό υπολογιστή του. Ίσως να μην τολμά πια να βγει
στον δρόμο και να έχει κλείσει με σανίδες όλα τα παράθυρα της έπαυλής του ώστε να μην χρειάζεται να ανησυχεί για το τι κάνουν οι άλλοι
με τις εφευρέσεις του. Ίσως πάλι, μερικές φορές να κοιτάζει τον κόσμο
μέσα από το τηλεσκόπιό του και να βλέπει τι εφευρίσκουν τα παιδιά καθημερινά.
Είναι πιθανό τότε να θυμάται πόσο διασκεδαστικό ήταν για τον ίδιο να μαστορεύει και να πειραματίζεται. Και ίσως, απλά ίσως, να τρώει παγωτό βατόμουρο, σε σχήμα πυραμίδας, με τρούφες στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

** 49 **

## 50 ##

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Ευχαριστώ τον Reinhard Wiesemann από το Linuxhotel για την οικονομική
υποστήριξη και τν ενθάρρυνση να μην σχεδιάζω πλέον αλλά να κάνω. Ευχαριστώ τη Sandra 
Brandstätter που με έκανε χαρούμενο με κάθε νέο σχέδιο για την εικονογράφηση.
Ευχαριστώ την εκδότριά μου, Wiebke Helmchen, η οποία έκανε την τελειοποίηση
της ιστορίας διασκεδαστική, και τη No Starch Press που συμφώνησε να εκδώσει το βιβλίο με
ελεύθερη άδεια.

Ευχαριστώ τις/τους Bea και Benni, Brian, Christine and Marc, Cory, Bernhard, Isabel και 
Amelia, Katta, Kristina, Martin, Mona and Arne, Nina, Oliver, Reinhard, Sabine, 
και Torsten για τις υπέροχές ιδέες, την έμπνευση και  τις πρακτικές συμβουλές καθώς και τους
ανθρώπους του κινήματος του Ελεύθερου Λογισμικού, από τους οποίους έμαθα πολλά
και εμπνεύστηκα από τη συμμετοχή τους.

Για την Αγγλική έκδοση, θέλω να ευχαριστήσω τον John για τα πολύτιμά του σχόλια για τη
βελτίωση της γλώσσας, όπως και τις/τους Catharina, Pam, Till, και Vint που με βοήθησαν
να καταλάβω πώς θα μπορούσε να εκδοθεί το βιβλίο.

Ευχαριστώ την οικογένειά μου, που με έκανε να γράφω νωρίς το πρωί, αργά το
βράδυ και στις διακοπές, και που υποστηρίζει πάντα την εργασία μου για το ελεύθερο
λογισμικό. Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τα παιδιά μου που με ενέπνευσαν με
νέες ιδέες σε κάθε ανάγνωση. Χωρίς αυτά, αυτό το βιβλίο δεν θα υπήρχε.

** 51 **

## 52 ##

Συγραφέας
Matthias Kirschner

Ο Ματίας γοητεύτηκε από τους υπολογιστές
και το λογισμικό ως παιδί. Είχε από νωρίς
σύνδεση στο διαδίκτυο, μέσω του οποίου
έμαθε πολλά. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα
πάρουν το μέλλον στα χέρια τους.
Έτσι, ο Ματίας έχει δεσμευτεί σε αυτόν τον σκοπό:
να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν λογισμικό
με έναν αυτοκαθορισμένο τρόπο. Θέλει κι αυτός
να κατασκευάσει ένα ηλεκτρικό σκέιτμπορντ με Ελεύθερο
Λογισμικό.

** 53 **

Εικονογράφηση
Sandra Brandstätter

Στη Σάντρα άρεσαν πάντα οι χειροτεχίες με
ψαλίδι, πένσα, κόλλα, σύρμα, ύφασμα και
χαρτί. Σήμερα εργάζεται ως εικονογράφος,
συγγραφέας κόμικς και σχεδιαστής χαρακτήρων
για ταινίες κινουμένων σχεδίων και σειρές, όπως
η τηλεοπτική σειρά της γερμανικής δημόσιας τηλερόρασης 
Trudes Tier. Σε μια παγωτομηχανή,
η Σάντρα θα διάλεγε ένα παγωτό ουράνιο τόξο,
με γεύση λεμόνι και
πολλή τρούφα.

## 54 ##

Ιστοσελίδα για το βιβλίο

Το FSFE (Ίδρυμα για το Ελεύθερο Λογισμικό Ευρώπης) είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που
εμψυχώνει τους ανθρώπους να ελέγχουν την τεχνολογία . Το λογισμικό επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής μας.
Γι' αυτό είναι σημαντικό αυτή η τεχνολογία να μας δίνει ελευθερία αντί να
μας περιορίζει. Το Ελεύθερο Λογισμικό δίνει σε όλες και όλους το
δικαίωμα χρήσης, μελέτης, διαμοιρασμού και βελτίωσης των προγραμμάτων. Επομένως το Ελεύθερο Λογισμικό
ενισχύει βασικά δικαιώματα όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία του Τύπου,
και το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα.

Στην ιστοσελίδα του βιβλίου, θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες και πηγές:
https://ada.fsfe.org.

** 55 **

Άδεια χρήσης

Το βιβλίο Άντα και Ζάγκερμαν: Μία Ιστορία Λογισμικού, Σκέιτμπορντ και Παγωτού
Βατόμουρο  από τον Matthias Kirschner και τη Sandra Brandstätter, εκδώθηκε από τη No 
Starch Press,υπό από την άδεια  “Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές"

https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/deed.el

## 56 ##

Σκεφτείτε μερικές γευστικές, τρελές ή αστείες γεύσεις παγωτού και σχεδιάστε τις
στα χωνάκια στις επόμενες σελίδες. Περισσότερα σχέδια
και πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε στο https://ada.fsfe.org.

** 57 **

## 58 ##

** 59 **

## 60 ##

«Μια συγκινητική ιστορία αυτοπεποίθησης, αλληλεγγύης
και αντιπαράθεσης στους νταήδες... η ελευθερία λογισμικού
είναι η ανθρώπινη ελευθερία!».
— Cory Doctorow, Συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας

«Συστήνει σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες τη δύναμη
και τους κινδύνους του λογισμικού. Πέρα από όλα είναι ένα σκηνικό
ηθικής της ανταλλαγής γνώσεων πάνω στο οποίο κινείται το τόξο της ανθρώπινης ιστορίας».
– Vin Cerf, Επιστήμονας υπολογιστών και

** ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ **

Ο Ζάνγκερμαν είναι ένας πάμπλουτος εφευρέτης παγκόσμιας φήμης. Μικροί και
μεγάλοι λατρεύουν τις απίθανες εφευρέσεις του . Μια μέρα, όμως, εμφανίζεται
ένα πρόβλημα: τα ηλεκτρικά σκέιτμπορντ των παιδών σταματούν να λειτουργούν
σωστά. Τι έχει γίνει; Ένα μικρό κορίτσι, η Άντα, θα αναλάβει δράση.
Μαζί με τους φίλους της, πειραματίζεται με υπολογιστές και
το λογισμικό και καταστρώνουν ένα σχέδιο: ο Ζάνγκερμαν πρέπει να μην έχει πια
έλεγχο στις συσκευές τους!

Ένα βιβλίο που κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών για την τεχνογνωσία και ενθαρρύνει
τη συμμετοχή στη διαμόρφωση του μέλλοντος της τεχνολογίας.