Σαν γονέας η είδηση του βιασμού του 5χρονου παιδιού στην Αλεξανδρούπολη με κάνει να τρέμω.
Δεν μπορώ να φανταστώ τι σημαίνει για ένα μικρό παιδί, με το που βγαίνει στην σχολική ζωή και επομένως στην κοινωνία, να βλέπει τόσο απότομα την ασχήμια αυτού του κόσμου.
Απέναντι στις ιαχές για να καταδικαστούν τα παιδιά, οι γονείς και οι νηπιαγωγοί όμως πρέπει να αντισταθούμε με πάθος. Η ατομική ευθύνη είναι η σύγχρονη καραμέλα ενός συστήματος που σαπίζει. Η φτώχεια, η αποξένωση και η διάλυση της εκπαίδευσης δεν είναι επιλογή μας αλλά η πραγματικότητα.
Ναι! Έχει απόλυτη σημασία, να αντισταθούμε ατομικά και να το παλέψουμε και φυσικά υπάρχει ευθύνη αν τα παρατάμε σαν γονείς ή σαν εκπαιδευτικοί. Τα μυαλά των παιδιών μας όμως είναι εκτεθειμένα, και σωστά, στην κοινωνία.
Και είναι αυτή που έχει καταρρεύσει. Είναι αυτή που πρέπει να πάει φυλακή και να καταδικαστεί σε θάνατο. Για να χτίσουμε στην θέση της μια άλλη, καλύτερη.