Η αρχή.

Από το 1998 που ασχολούμαι με υπολογιστές, πέρασα από τα windows σε GNU/Linux, σχετικά γρήγορα. Καθώς ξημέρωνε η νέα χιλιετία, ειδήσεις για προγράμματα παρακολούθησής (spyware) και πίσω πόρτες από την Microsoft στο λειτουργικό της, με έκαναν να αρχίσω να ψάχνομαι.

Έχοντας προμηθευτεί τον ήδη απαρχαιωμένο Pentium pro της αδελφής μου, είχα πολύ βασικές γνώσεις και δε γνώριζα τίποτα για εναλλακτικά λειτουργικά, είχα όμως, σαν φοιτητής, άπλετο χρόνο για αναζητήσεις και πειραματισμό. Ούτως ή άλλως η άσχετη με υπολογιστές σχολή μου, το τμήμα οχημάτων στο ΤΕΙΘ, ήταν παντελώς αδιάφορη για μένα.

Η πρώτη μου απόπειρα ήταν να... βγάλω τη Microsoft από τα windows. Προσπαθούσα να αφαιρέσω όλα τα προγράμματα της Microsoft από το ίδιο της το λειτουργικό. Αντικατέστησα τον Internet Explorer με τον Netscape Navigator, το MS Office με lotus το media player με Winamp και γενικά όλα τα προεγκατεστημένα προγράμματα της Microsoft. Άρχισα να πειράζω ακόμα και το registry για να αφαιρέσω τις "πίσω πόρτες" που η Microsoft έχει στο λειτουργικό της, για να μπορεί να εγκαθιστά προγράμματά και ακόμα και να μεταβάλλει σημαντικά το λειτουργικό, δίχως την έγκριση του χρήστη. Κάτι που σήμερα είναι ακόμα πιο έντονο, όπως το να τερματίζεις έναν υπολογιστή με Windows 10, να κάνει αναβάθμιση όσο εσύ πηγαίνεις για ύπνο και το πρωί ... να μην ανοίγει πλέον ο υπολογιστής!!!

Επιστρέφοντας στο 2000, στην προσπάθειά μου να "απελευθερώσω" τα Windows, τα χαλούσα και ξανά εγκαθιστούσα ακόμα και 3-4 φορές την ίδια ημέρα. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα, υπάρχει κάτι άλλο; Έως τότε νόμιζα ότι τα windows ήταν η μοναδική εναλλακτική. Ότι είναι το μόνο λειτουργικό που υπάρχει στον κόσμο. Έτσι άνοιξα τον browser μου, πήγα στο Yahoo (τότε το Google δεν υπήρχε καν), και έγραψα στο search στα αγγλικά: εναλλακτικά των Windows. Είδα τη λέξη Linux. Αφού έψαξα στο IRC, το chat της προ Facebook εποχής, μπήκα στο κανάλι #linux.

Η τότε κοινότητα του ελεύθερου λογισμικού, ήταν απείρως λιγότερο βοηθητική και ευγενική σε σχέση με σήμερα, αλλά με βοήθησε να βρω κάποιες βασικές πληροφορίες. Δεν γνώριζα ότι μπορούσα να τα βρω το GNU/Linux από κάποιον άλλο δωρεάν, ενώ η ταχύτητές και η τιμή της προ DSL ίντερνετ εποχής, έκανε το κατέβασμα 700mb+ απαγορευτικό.

Έτσι, με 35000 δραχμές, αγόρασα τα CD με το βιβλίο της πιο mainstream διανομής tης εποχής, συγκεκριμένα το Red Hat 7.1. Παρεμπιπτόντως, επειδή τα λεφτά αυτά ήταν όλα όσα είχα, άρχισα να τρώω καθημερινά στη λέσχη του ΑΠΘ. Επέλεξα την καραβάνα με το χαμηλότερης ποιότητας φαγητό του ΑΠΘ από το φαγητό σε πιάτα του ΤΕΙ, επειδή το τελευταίο ήταν και μακριά από την πόλη και επί πληρωμή. Τότε δε σε έλεγχε κανείς, είχαμε ΠΑΣΟΚ.

Αισθανόμουν σαν τον πρωταγωνιστή της πιο επιτυχημένης ταινίας της εποχής, το matrix. Ήμουν ο neo, ή parfu όπως ήταν το τότε "μάγκικο" nickname μου στον ψηφιακό κόσμο, και αποφάσισα να πάρω το κόκκινο χάπι.

Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στο GNU/linux...

συνεχίζεται ....