Η επιχείρηση πέτυχε. Η Ελλάδα 2.0 πραγματικά γέμισε από τουρίστες. Τι γέμισε δηλαδή, έσκασε. Σαν τους βόθρους της Χαλκιδικής και της Θάσου που φέτος δεν άντεξαν τα λύματα των υπεράριθμων παραθεριστών. Η αποκρουστική αυτή μυρωδιά μας επισκέφθηκε πολλές φορές σε παραλίες και κάμπινγκ. Χαλάλι όμως, η φτωχή μας χώρα θα γεμίσει τα ταμεία της, ή τουλάχιστον θα γεμίσουν τα ταμεία των υπερπολυτελών καταλυμάτων της.

Και τι πιο υπερπολυτελές από το αρχιτεκτονικό θαύμα του Πόρτο Καράς; Αυτή το βέβηλο ζεύγος κτηρίων με περίβλημα σοβιετικού εργοστασίου στοιβάζει την ελίτ για τις διακοπές της. Το έβγαλα φωτογραφία για να συγκρατήσω το πόσο αταίριαστο είναι με το φυσικό τοπίο. Την ίδια ώρα ο Ορφέας έτρωγε ένα παγωτό, της σειράς, αυτά του ενός ευρώ στα περίπτερα, που όμως η θέα έδωσε υπεραξία στη τιμή του, τέσσερις φορές πάνω!!!

Όλα τα παραπάνω, η μυρωδιά του βόθρου, το μπετόν και οι απλησίαστες για τους ντόπιους διακοπές, είναι και το αποτέλεσμα του ανεξέλεγκτου τουρισμού στην Ελλάδα. Την ώρα που, αγνοώντας κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο (για να τα επαναφέρει μόνο για μας τους ιθαγενείς όταν φύγουν οι τουρίστες), γεμίζουν τη χώρα με εκατομμύρια από κόκκινες ηλιοκαμένες πλάτες και σβέρκους τουριστών, αφήνει ένα μικρό παιδί να πεθάνει αβοήθητο γιατί 38 άτομα απλά μας χαλάνε την εικόνα.

Οι διακοπές είναι δικαίωμά μας και μια υπέροχη στιγμή. Ο ήλιος και η θάλασσα της χώρας είναι ένα δώρο που αξίζει να το ζούμε αλλά και να το μοιραστούμε. Με σεβασμό όμως στη φύση. Η μάχη της ζωής μας, για εμάς και τα παιδιά μας, είναι αυτή της προστασίας του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων. Όσο ακόμα μπορούμε, στο μπετόν τους απαντάμε με χρώμα.