Αυτή τη φορά ήμασταν προετοιμασμένοι. Μάσκες, ρούχα, κολατσιό, όλα έτοιμα και τακτοποιημένα από το προηγούμενο βράδυ.

Όταν ξύπνησαν οι υπόλοιποι στις 6, είχα ήδη πιει τον τετραπλό ντεκαφ εσπρέσο μου. Συνοδεία της μουσικής του τρίτου προγράμματος, ετοιμάζω καφέ για την Αλεξάνδρα και πρωινό για τα παιδιά. Αλλάζω την Ηλέκτρα και η Αλεξάνδρα ασχολείται με την υγιεινή και την καθαριότητα του Ορφέα.

Η ώρα πλέον είναι 7.15. Έχουμε κάνει την πρωινή μας yoga και καθόμαστε για πρωινό στο τραπέζι. Απολαμβάνουμε τη στιγμή, τρώμε το ψωμί από Ζέα με χειροποίητο φυστικοβούτυρο, είμαστε σαν τη διαφήμιση του Kerrygold.

8 παρά δέκα και έχουμε καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά... Τα ρούχα δεν είναι πουθενά, οι τσάντες, ποιος έκανε το self-test του Ορφέα;;; Το ραδιόφωνο πλέον δεν παίζει τις 4 εποχές του Vivaldi αλλά την επέλαση των Βαλκυριών του Βαγκνερ!!!

Με τα πολλά έχουμε καταφέρει να φύγουμε στην ώρα μας. Κοιτάω μήπως ξεχάσαμε κανένα παιδί, καβαλάμε τα ποδήλατα και φεύγουμε.

Πλέον δεν είμαστε οι αρχάριοι της προηγούμενης εβδομάδας που η Αλεξάνδρα και ο Ορφέας αρχίσανε το σχολείο και το νηπιαγωγείο. Θα φτάσουμε στην ώρα μας!

Αφήνω το ποδήλατο έξω από το νηπιαγωγείο. 8.20, τα καταφέραμε.

Κατεβαίνω και ... διαπιστώνω ότι άφησα την τσάντα του Ορφέα στο σπίτι !!!